ការពង្រឹងភាពជាអ្នកដឹកនាំ ការផ្លាស់ប្ដូរជីវិតនៅតំបន់ជនបទកម្ពុជា -បទពិសោធន៍សហគមន៍កសិកម្មរណសិរ្ស

ខេត្តព្រះវិហារស្ថិតនៅ​តំបន់ខ្ពង់រាប​ភាគខាង​ជើង​នៃ​ប្រទេសកម្ពុជា។ ដីដ៏មាន​ជីជាតិ​បង្កប់​នូវប្រវត្តិសាស្រ្ត វប្បធម៌ ដ៏សម្បូរ​បែប មានន័យ​ដូច​នឹង​ប្រាសាទ​បុរាណ ដែល​ជា​ឈ្មោះ​របស់​ខេត្តនេះ

លោកស្រី កង សុភិន ជាកសិករ​បាន​ធំដឹង​ក្តីនៅក្នុង​ឃុំរណសិរ្ស ស្រុក​សង្គម​ថ្មី ខេត្តព្រះវិហារ។ គាត់ចិញ្ចឹម​ជីវិត​នឹង​ការដាំដុះ ហើយ​បន្ត​ជីវភាព​បែប​ប្រពៃណី​ដូចនេះ​រហូត​មក។ ទឹកភ្លៀងជា​មធ្យោបាយ​តែ​មួយ​គត់ ក្នុង​ការស្រោចស្រព​ដំណាំ ហើយទិន្នផល​ស្រូវ​របស់​គាត់​នៅ​លើទីផ្សារ​មិនទទួល​បាន​តម្លៃ​សមរម្យទេ។ ដូច្នេះ​ហើយ កសិករ​ក្នុង​តំបន់ បាន​ងាក​មក​ប្រើ​សារធាតុគីមី​សំយោគ ដើម្បីធានា​ទិន្នផល​ខ្ពស់វិញ។ អ្វីដែលគួរ​ឱ្យ​ព្រួយបារម្ភ​ជាងនេះ​ទៀតគឺថា ប្រជាពលរដ្ឋ​ភាគច្រើន​ជំពាក់បំណុល​គេច្រើន ហើយទ័ល​តម្រិះ​ក្នុង​ការ​សងប្រាក់កម្ចី​ហួស​ប្រមាណដល់​គ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុ។

អតីតជំនួយការ​របស់​សហគមន៍​កសិកម្ម លោក អាំ ផន បាន​និយាយថា នៅក្នុង​ឃុំរណសិរ្សក៏ធ្លាប់​មាន​សហគមន៍កសិកម្ម​មួយដែរ ប៉ុន្តែ​សហគមន៍​នេះ​មិនបាន​ជួយអ្វី​ដល់​សហគមន៍​មូលដ្ឋាន ក្រៅ​ពីការ​ផ្តល់​ប្រាក់កម្ចី និងការ​ប្រើ​មូល​និធិមិន​សមរម្យ ហើយ​នៅ​ទីបំផុត ក្រុម​នេះត្រូវបានរំសាយនៅឆ្នាំ២០១៤ ដោយទុកឱ្យកសិករប្រកបការងារដោយគ្មានសហគមន៍កសិកម្ម អស់រយៈ​ពេល៣ឆ្នាំ។

ក្នុងអំឡុងពេល​វឹកវរ​នេះ កសិករ​មិនមាន​អ្នកណា​ជាទីពឹង​សម្រាប់​ជំនួយ​ផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ​ទៀតនោះទេ។ មន្ត្រីត្រួតពិនិត្យ​សហគមន៍​កសិកម្ម​មិនបាន​ត្រួតពិនិត្យ​មើល​ស្រែចំការ តាមគុណភាព​កសិផល​របស់​ពួកគេ​នោះទេ ហើយ​ឈ្មួញ​ក៏ក្រឡុក​តម្លៃ​ស្រូវ ដែល​បង្ក​ជា​ផលវិបាក​ដល់អ្នកដាំដុះ។

ជាផ្នែកមួយ​នៃគម្រោង ការលើកកម្ពស់​សមភាពយេនឌ័រ និងការវិនិយោគ​លើវិស័យ​កសិកម្មប្រកប​ដោយ​ការទទួល​ខុសត្រូវ​ក្នុង​តំបន់​អាស៊ីអាគ្នេយ៍ ជំហានទី២ (GRAISEA 2) ដែលបានចាប់សម្ពោធ នៅខេត្តព្រះវិហារដោយ អង្គការអុកស្វាម និងដៃគូ​អនុវត្ដន៍ អង្គការអភិវឌ្ឍន៍ និងភាពជាដៃគូ ក្នុងសកម្មភាព (DPA) សមាជិកឃុំរណសិរ្ស​ក៏បានទទួល​ការបណ្តុះបណ្តាល និងការណែនាំ​លម្អិត​ពីការ​គ្រប់គ្រង​ក្រុម ការគ្រប់គ្រងអង្គភាព និងភាពជាអ្នកដឹកនាំ។ សហគមន៍កសិកម្មបានរៀបចំរចនាសម្ព័ន្ធឡើងវិញ និងជ្រើសរើស សមាជិកថ្មី សម្រាប់ក្រុមប្រឹក្សាភិបាល និងគណៈកម្មាធិការ​ត្រួតពិនិត្យ​របស់ខ្លួន។ ក្នុងនោះ ផនបានក្លាយ​ជាប្រធានថ្មី ហើយឥឡូវ សុភិន កំពុង​បម្រើការ​ជាក្រុម​ប្រឹក្សាភិបាល។

ផនបានកត់សម្គាល់ឃើញថា ការបណ្ដុះបណ្ដាល​របស់ DPA មានសារៈសំខាន់ក្នុង​ការអប់រំកសិករ​អំពីបច្ចេកទេស​ផលិត​ស្រូវ ការធ្វើកសិកម្ម​បែប​ប្រពលវប្បកម្ម និងជំនាញ​រៀបចំ និងអភិវឌ្ឍ​អាជីវកម្ម។ ផន បាននិយាយទៀតថា៖ «យើងក៏បានទទួល​ចំណេះដឹង​ផ្នែកដឹកនាំ សមភាព​យេនឌ័រ និងជំនាញ​ហិរញ្ញវត្ថុដូចជា​ការៀបចំ​ថវិកា​ផងដែរ។»

លោកបានបន្ថែមទៀតថា៖ «ទោះបីជាសមត្ថភាពរបស់ក្រុមប្រឹក្សាភិបាលសហគមន៍កសិកម្មថ្មីនៅមាន​កម្រិតក៏​ដោយ តែយើងក៏ទទួលបាន​សមត្ថភាពក្នុងការដឹកនាំសមាជិកក្នុងការរៀបចំការប្រមូលផ្តុំផលិតកម្មស្រូវសរីរាង្គ។ យើងក៏រៀនចំណាំទីផ្សារល្អៗ ដើម្បីលក់ទិន្នផលស្រូវ ក្នុងតម្លៃសមរម្យផងដែរ ក្រៅពីការគ្រប់គ្រងចំណូលចំណាយ ប្រមូលប្រាក់ពីកូនបំណុល និងចែកចាយដើមទុនដល់កសិករ ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចទិញជីសរីរាង្គបាន។»

IMG20191115092357.jpg

ជាកសិករ និងជាសមាជិករបស់សហគមន៍កសិកម្ម លោកស្រី ឈុន ណយ បានលើកឡើងថា៖ «មុនអនុវត្តគម្រោង DPA និង GRAISEA 2 ក្នុងឃុំរបស់យើង យើងចេះតែប្រើវិធីធ្វើកសិកម្មបែបប្រពៃណី។ គម្រោងនេះបានពាំនាំ ការផ្លាស់ប្តូរជាច្រើន រួមទាំងការកែលំអការអនុវត្តកសិកម្ម ដូចជាការដាក់ជីសរីរាង្គជាដើម។ ខ្ញុំផ្ទាល់បានឃើញនូវ ទិន្នផលដំណាំរបស់ខ្ញុំកើនឡើងពី ១តោន ដល់១.៥ តោន ក្នុងមួយហិកតា ហើយកសិករឯទៀតក៏បានកត់សម្គាល់ពីអត្ថប្រយោជន៍នេះដូចរូបខ្ញុំផងដែរ។»

ដោយមានការណែនាំពី DPA ទៅដល់សហគមន៍កសិកម្មថ្មី បច្ចុប្បន្ន កសិករកំពុងលក់ផលស្រូវរបស់ ខ្លួនជាក្រុម ហើយលែងទាក់ទងជាមួយឈ្មួញម្នាក់ៗទៀតហើយ ដែលពីមុនចំណុចនេះបានបង្កឱ្យមានសង្រ្គាមថ្លៃនោះ គឺការលក់កាត់មុខគ្នាទៅវិញទៅមក។ លោកស្រី ខាត់ សុឃីម ជាកសិករម្នាក់ដែរ បានប្រាប់ថាតម្លៃស្រូវបាន ឡើងពី ៨០០ រៀល (០,២០ ដុល្លារ) ដល់ ១,១០០ រៀល (០,២៨ ដុល្លារ) ក្នុងមួយគីឡូក្រាម។ បន្ថែមពីលើការពង្រឹងវិស័យកសិកម្ម អង្គការ DPA ក៏កំពុងបង្រៀនសហគមន៍អំពីគោលគំនិតទាក់ទងនឹងសមភាពយេនឌ័រផងដែរ ព្រោះពីមុន សុខឃីម ទទួល ស្គាល់ថាគាត់មិនដឹងថាបុរស និងស្ត្រីអាចមានសិទ្ធិស្មើគ្នានោះទេ។

ជាលទ្ធផល សុខឃីម និងណយ កាន់តែមានទំនុកចិត្ត និងបញ្ចេញយោបល់នៅពេលពិភាក្សាអំពីបញ្ហាដែលអាច ប៉ះពាល់ដល់សហគមន៍ និងគ្រួសាររបស់ខ្លួន ជាពិសេសទាក់ទងនឹងទំហំការងារដែលបុរសជាអ្នកបំពេញ។