ខេត្តព្រះវិហារជាទឹកដីភាគខាងជើងនៃប្រទេសកម្ពុជា សម្បូរទៅដោយវាលទំនាប និងភ្នំលាតសន្ធឹងជាច្រើន ហើយ ឈ្មោះខេត្តនេះ គឺបានយកឈ្មោះតាមប្រាសាទបុរាណខ្មែរ ដែលកសាងឡើងដើម្បីឧទ្ទិសដល់ទេវៈព្រហ្មញ្ញសាសនា មួយអង្គដែលជានិម្មិតរូបនៃភាពសម្បូរសប្បាយ។
លោកស្រី ជូ មេត្ដា មានអាយុ៣៣ឆ្នាំ កើត និងដឹងក្តីនៅឃុំស្ដៅ ស្រុកសង្គមថ្មី ខេត្តព្រះវិហារ។ វិស័យដែលលេចធ្លោ ជាងគេនៅក្នុងខេត្តនេះ គឺវិស័យកសិកម្ម ដោយកសិករប្រកបរបរស្រែចម្ការតាមបែបប្រពៃណី។ កន្លងមក ពួកគាត់ត្រូវរំពឹងទឹកភ្លៀងដើម្បីបង្កបង្កើនផល ហើយបន្ទាប់មកត្រូវតថ្លៃជាមួយឈ្មួញចំពោះទិន្នផលដែលបានប្រមូលទៀត។ ដោយសារពុំមានការរៀបចំទីផ្សារមូលដ្ឋានត្រឹមត្រូវ កសិករតែងតែចាញ់ប្រៀបឈ្មួញក្នុងមុខរបរនេះជានិច្ច។
មេត្តាពុំមានលទ្ធភាពបន្ដការសិក្សានៅសាលាតាំងពីថ្នាក់ទី៩មក ប៉ុន្តែគាត់បានប្រឹងប្រែងរៀនសូត្រដោយខ្លួនឯងរហូតក្លាយខ្លួនជាគ្រូបង្រៀននៅក្នុងសហគមន៍របស់គាត់។ គាត់បានជួយយុវជនជាច្រើនក្នុងការពង្រឹងសមត្ថភាព និងចំណេះដឹងរបស់ពួកគេ តាមរយៈការអប់រំអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។
អង្គការអុកស្វាម និងដៃគូគឺអង្គការអភិវឌ្ឍន៍ និងភាពជាដៃគូក្នុងសកម្មភាព (DPA) បានសម្ពោធគម្រោង ការលើកកម្ពស់សមភាពយេនឌ័រ និងការវិនិយោគលើវិស័យកសិកម្មប្រកបដោយការទទួលខុសត្រូវក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ (GRAISEA) នៅខេត្តព្រះវិហារ នៅឆ្នាំ២០១៧។ ឆ្លើយតបទៅនឹងបទដ្ឋានសង្គមដែលមានការរឹតត្បិត ទៅលើភាពជាអ្នកដឹកនាំ ការពង្រឹងអំណាច និងបរិយាប័នស្ត្រី គម្រោងនេះបានជួយឱ្យកសិករជាស្ត្រីសាមញ្ញដូចជាមេត្ដាមានឱកាសផ្លាស់ប្តូរជីវិតក្លាយជាអ្នកចូលរួមសកម្មក្នុងទីផ្សារ។
លោកស្រី ជូ មេត្តា និងថ្នាក់ដឹកនាំសហគមន៍កសិកម្ម ចូលរួមទស្សនកិច្ចផ្លាស់ប្តូរបទពិសោធអំពីការបង្កើតអាជីវកម្ម។ រូបថត៖ DPA
ការបណ្ដុះបណ្ដាលរបស់លោកស្រីមេត្ដាតាមរយៈគម្រោង GRAISEA បានជួយឱ្យគាត់ពង្រឹងជំនាញភាពជាអ្នកដឹកនាំរបស់ខ្លួន ហើយផ្ដល់នូវការណែនាំដ៏ចាំបាច់ ដើម្បីឱ្យគាត់សម្រេចបាននូវការរីកចម្រើនទាំងរឿងការងារ និងរឿងផ្ទាល់ខ្លួនគួរឱ្យកត់សម្គាល់។ ស្ថិតក្នុងអណត្ដិទីពីរនេះ មេត្តា មានតួនាទីជាប្រធានក្រុមប្រឹក្សាភិបាលប្រចាំសហគមន៍កសិកម្មអភិវឌ្ឍន៍ស្តៅ (AC) ដែលទទួលបន្ទុកជួយដល់កសិករមូលដ្ឋានក្នុងការសិក្សាទីផ្សារ ជំនួយផ្នែកឥណទាន និងការគ្រប់គ្រងទិន្នផលស្រូវ។
សមាជិករួមក្រុមប្រឹក្សាភិបាលជាមួយគាត់យល់ថា ភាពជោគជ័យរបស់សហគមន៍កសិកម្មរបស់ខ្លួនកើតឡើងបាន ដោយសារសមត្ថភាព ការប្តេជ្ញាចិត្ត និងរបៀបរដឹកនាំរបស់មេត្ដាដែលមានការទទួលស្គាល់ពីក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទផងដែរ។
មេត្ដាបានកត់សម្គាល់ឃើញថា ការបណ្ដុះ បណ្ដាលអំពី DPA ដូចជាការយល់ដឹងអំពីសិទ្ធិផ្លូវច្បាប់បានជួយឱ្យគាត់ បំពេញការងារបានច្រើនផ្នែកក្នុងវិស័យកសិកម្ម។ គាត់បានអះអាងថាសហគមន៍កសិកម្ម បំពេញការងាររបស់ខ្លួន ដោយមានការអង្កេតការណ៍ត្រឹមត្រូវ និងរក្សាទំនាក់ទំនងការងារល្អជាមួយក្រុមប្រឹក្សាឃុំ។
លោកស្រី ភក្តី លីណា អនុប្រធាននៃសហគមន៍កសិកម្មបាននិយាយថា៖ «ដោយសារជំនាញវោហាសព្ទរបស់មេត្តា ទើបកសិករយើងផ្តល់ទំនុកចិត្តលើការដឹកនាំរបស់គាត់។» លោកស្រីបានបន្ថែមថា៖ «ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់គាត់ សហគមន៍កសិកម្មអាចដោះស្រាយបញ្ហាជាច្រើនរបស់កសិករ ដូចជាទិន្នផលស្រូវមិនសូវល្អជាដើម។ សមាជិកសហគមន៍កសិកម្មបានទទួលជំនួយហិរញ្ញវត្ថុ និងការបណ្តុះបណ្តាលពីបច្ចេកទេសដាំដំណាំតាមវិធីសាស្រ្ដទំនើប។ សហគមន៍កសិកម្ម បានធ្វើការរួមគ្នាដើម្បីស្វែងរកឱកាស និងទីផ្សារបន្ថែមទៀតឱ្យកសិករពង្រីកជម្រើសពាណិជ្ជកម្មជូនពួកគាត់ និងអាចឱ្យពួកគាត់លក់ផលិតផលខ្លួនក្នុងតម្លៃខ្ពស់ជាងមុន។»
ដោយដើរតាមគន្លងរបស់មេត្តា ស្ត្រីនៅឃុំស្តៅបានចាប់ផ្តើមចាកចេញពីតួនាទីបុរាណពីមុនៗ។ ភាពក្លាហាន និងភាពច្នៃប្រឌិតរបស់ពួកគាត់ក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាប្រចាំថ្ងៃបានបំផុសទឹកចិត្តបុរសៗឱ្យបង្កើតទម្លាប់ថ្មីដោយខ្លួនឯងដូចជា ជួយការងារផ្ទះជាដើម។ ការផ្លាស់ប្តូរបែបនេះនៅកម្រិតមូលដ្ឋានបង្ហាញពីភាពជោគជ័យ និងប្រសិទ្ធភាពនៃកម្មវិធីបណ្តុះបណ្តាលព្រមគ្នា ដែលជួយឱ្យស្ត្រីដូចជាមេត្តា ពង្រឹងអំណាចដល់ខ្លួនឯង។
“នៅពេលខ្ញុំក្លាយជាប្រធានក្រុមប្រឹក្សាភិបាលដំបូង ខ្ញុំមិនជឿជាក់កាន់តំណែងនេះប៉ុន្មានទេ។ ពេលដែលខ្ញុំយល់ដឹង និងទទួលបានចំណេះដឹងកាន់តែច្រើន តាមរយៈការទទួល បានការបណ្តុះបណ្តាល ខ្ញុំចាប់ផ្តើមជឿជាក់លើខ្លួនឯងហើយជឿថាខ្ញុំអាចដឹកនាំសហគមន៍ កសិកម្មបាន។”